Επιτομή:
Στην παρούσα εργασία γίνεται μια προσπάθεια συγκερασμού της μουσειοπαιδαγωγικής με την μουσειολογία. Το μουσείο από τη μια, ως χώρος άτυπης εκπαίδευσης και το σχολείο από την άλλη, ως χώρος τυπικής εκπαίδευσης, αποτελούν κοινό τόπο καλλιέργειας και ανάπτυξης της κουλτούρας και του πολιτισμού ενός τόπου. Η ύπαρξη πολιτισμικών αξιών στα σχολικά εγχειρίδια θεωρητικής και θετικής παιδείας έτσι όπως προβλέπεται στα σύγχρονα Διαθεματικά Προγράμματα Σπουδών καθώς και ο ενεργητικός-βιωματικός χαρακτήρας της μάθησης οδηγεί στην υιοθέτηση και εφαρμογή τεχνικών και μεθόδων που διαπερνούν τα στενά όρια της σχολικής τάξης. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των μουσείων έρχονται να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν σύγχρονες θεωρίες μάθησης μέσα από την διαθεματική εμπλοκή όλων των γνωστικών αντικειμένων που απελευθερώνει τη σκέψη των μαθητών και συμβάλλει στην καλλιέργεια ποικίλων δεξιοτήτων. Η εφαρμογή ενός μουσειοπαιδαγωγικού προγράμματος που θα στηρίζεται σε βασικές παιδαγωγικές αρχές, σε σύγχρονες διδακτικές πρακτικές, σε ανανεωμένα μαθησιακά μοντέλα-τεχνικές και που θα λαμβάνει υπόψη το σημερινό Ενιαίο Διαθεματικό Πλαίσιο Σπουδών θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι επιτυχημένο. Η αποτελεσματικότητά του έγκειται στο γεγονός ότι συνδυάζει την προσωπική ευχαρίστηση-ικανοποίηση των μαθητών που συμμετέχουν αλλά συγχρόνως εκπαιδεύει ποικιλοτρόπως με εμφανή μαθησιακά οφέλη σε γνωστικό και ψυχοκινητικό επίπεδο.
Σκοπός της εργασίας μας είναι η ανάδειξη και αξιοποίηση όλων εκείνων των καλών πρακτικών που μπορούν να βελτιώσουν και να τελειοποιήσουν εκπαιδευτικά προγράμματα που πραγματοποιούνται σε μουσεία και χώρους πολιτιστικής αναφοράς με απώτερο στόχο τα μαθησιακά και παιδαγωγικά οφέλη να διπλασιαστούν. Η υιοθέτηση τέτοιων πρακτικών που μελλοντικά μπορούν να μετεξελιχθούν και να διαφοροποιηθούν ανάλογα με την θεματική του προγράμματος θα είναι χρήσιμες σε εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς οργανισμούς ώστε να δημιουργηθούν χώροι πολιτισμού στα σχολεία και χώροι παιδιών στους πολιτιστικούς οργανισμούς.
