Εκκαθάριση και διάλυση εταιριών

Abstract

Εταιρεία είναι η σύμβαση ή η συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων εταίρων, οι οποίοι με κοινές εισφορές επιδιώκουν κοινό σκοπό, με κυριότερο τον οικονομικό. Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο ορισμό του Αστικού Κώδικα για τη σύσταση και λειτουργία μιας εταιρείας απαιτούνται κοινός σκοπός και κοινές εισφορές. Η εισφορά κάθε εταίρου μπορεί να είναι σε χρήμα ή σε είδος και γενικά σε κάθε τι που θα μπορούσε να αποτιμηθεί όπως εμπορεύματα, μετρητά, ακίνητα, απαιτήσεις και πελάτες. Ακόμα, αντικείμενο εισφοράς μπορεί να αποτελέσει και η φήμη - πελατεία και σε γενικές γραμμές η πίστη που απολαμβάνει κάποιος στην αγορά.

Το ποσοστό συμμετοχής των εταίρων στο οικονομικό αποτέλεσμα (κέρδη ή ζημιές) συμφωνείται μεταξύ τους. Θεωρείται άκυρη η συμφωνία για αποκλεισμό τελείως από τα κέρδη ή απαλλαγή από τις ζημίες. Στο καταστατικό καταγράφονται οι όροι της συμφωνίας - σύμβασης

Μια ένωση προσώπων η οποία επιδιώκει ορισμένο σκοπό μαζί με το σύνολο του κεφαλαίου που είναι συγκεντρωμένο για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, άρθρο 61, γίνεται νομικό πρόσωπο, με δεδομένο ότι θα τηρηθούν οι προβλεπόμενοι κανόνες που ορίζονται από το νόμο. Δηλαδή δημιουργείται ένας ξεχωριστός φορέας υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, όπως ακριβώς το φυσικό πρόσωπο. Η απόκτηση της νομικής προσωπικότητας συνδέεται με την τήρηση ορισμένης διαδικασίας ίδρυσης κάθε εταιρείας.

Τα χαρακτηριστικά κάθε εταιρείας που είναι νομικό πρόσωπο είναι:

• Η περιουσία της, η οποία είναι ξεχωριστή από την περιουσία των εταίρων. • Η κατοικία της , αυτή που ορίζεται ως έδρα της εταιρείας από το καταστατικό. • Η εθνικότητά της. • Η επωνυμία της.

Στην επιλογή του είδους της εταιρείας δεν υπάρχουν περιορισμοί, αφού ο καθένας μπορεί να επιλέξει οποιαδήποτε μορφή. Εξαίρεση αποτελούν οι τραπεζικές ασφαλιστικές και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις οι οποίες υποχρεωτικά παίρνουν την μορφή της Ανώνυμης Εταιρείας.

Η νομική μορφή με την περιβάλλεται η επιχείρηση για την διενέργεια των συναλλαγών της επηρεάζει τον τρόπο ρύθμισης, των εσωτερικών και των εξωτερικών σχέσεών της. Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με τις εσωτερικές σχέσεις, η νομική μορφή επηρεάζει κυρίως τα παρακάτω :

• Τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης της επιχείρησης. Έτσι, στις ατομικές επιχειρήσεις συνήθως συναντάται το σύστημα της ατομικής (προσωπικής) συγκεντρωτικής οργάνωσης, ενώ κατά κανόνα στις Ανώνυμες Εταιρείες εφαρμόζεται σύστημα τυπικής (απρόσωπης) αποκεντρωτικής οργάνωσης.

• Τον τρόπο διανομής κερδών και στην κεφαλαιοποίηση αυτών. Είναι γνωστό ότι οι αρχές αποτίμησης των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού και οι κανόνες συγκρότησης και χρήσης των αποθεματικών είναι διαφορετικές από εκείνες που ισχύουν στις άλλες μορφές επιχειρήσεων.

Ως προς τις εξωτερικές σχέσεις, η κάθε νομική μορφή κατά κανόνα συνεπάγεται:

• Διαφορετική φορολογική μεταχείριση • Διαφορετική πιστοληπτική ικανότητα • Διαφορετική τιμολογική πολιτική

Η τελική επιλογή της κατάλληλης νομικής μορφής της επιχείρησης επηρεάζεται από τους ακόλουθους παράγοντες:

• Από τη σπουδαιότητα των αναγκών της σε κεφάλαια • Από τη φύση της διοικητικής και διαχειριστικής δραστηριότητας, από την επιθυμία αποπροσωποποίησης των ιδρυτών και από την πρόθεση περιορισμού της ευθύνης αυτών. • Από τα έξοδα ίδρυσης και τις απαιτούμενες ενέργειες τις οποίες συνεπάγεται η εκάστοτε επιλεγμένη μορφή. • Από την ταχύτητα ενεργειών και την ευελιξία που απαιτείται για την λειτουργία της.

Κατά κανόνα, η μικρομεσαία επιχείρηση ενδείκνυται να έχει τη μορφή της ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης ή της ΕΠΕ. Αντίθετα, η μορφή της Ανώνυμης Εταιρείας κυρίως αρμόζει στις μεγάλες εταιρείες επειδή το αναγκαίο κεφάλαιο για το ξεκίνημα και τη λειτουργία τους είναι μεγάλο.

Το κεφάλαιο αυτό μπορεί να προέρχεται από ίδιες ή από ξένες πηγές, όμως και η μέσω δανεισμού απόκτησή του προϋποθέτει την ύπαρξη επαρκές ιδίου κεφαλαίου, και ευρεία δημοσιότητα των εταιρικών υποθέσεων. Η διαίρεση του κεφαλαίου της Ανώνυμης Εταιρείας σε πολλά μερίδια μικρής αξίας, των οποίων η κτήση δεν συνεπάγεται για τους μετόχους καμιά άλλη υποχρέωση εκτός από την καταβολή της εισφοράς τους διευκολύνει τη συμμετοχή σε αυτή επαρκούς αριθμού ατόμων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε επενδύσεις.

Η νομική μορφή της Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης προτιμάται, γιατί με αυτήν αποφεύγονται τα μειονεκτήματα των προσωπικών εταιρειών δηλαδή η απεριόριστη ευθύνη ενός τουλάχιστον εταίρου και της Ανώνυμης Εταιρείας με τη μειωμένη επίδραση του προσωπικού στοιχείου στην οργάνωση και στη λειτουργία της.

Η νομική μορφή της Ε.Π.Ε κυρίως. αρμόζει στις μεσαίες επιχειρήσεις. Όμως, παρατηρείται αρκετές φορές, επιχειρήσεις με μεγάλα κεφάλαια να έχουν τη νομική μορφή της Ε.Π.Ε., γιατί η Ε.Π.Ε. είναι πιο απλή κατά τη σύστασή της και πιο ευέλικτη κατά τη λειτουργία της από την Α.Ε., γιατί οι εταίροι θέλουν να αποφύγουν τις σοβαρές διατυπώσεις που απαιτούνται για τη σύσταση και λειτουργία της Α.Ε., την εποπτεία της διοίκησης και τη μείωση της προσωπικής συμμετοχής των εταίρων στη διοίκηση της εταιρείας.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση των χαρακτηριστικών των μορφών των εταιριών καθώς και η διαδικασία σύστασης και λύσης αυτών. Παραθέτονται επίσης παραδείγματα σύστασης και λύσης κάθε μορφής εταιρίας. Τέλος, γίνεται αναφορά στα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε μορφής εταιρίας.