Επιτομή:
Η περίοδος του 2008 σηματοδοτεί την πρώτη χρηματοοικονομική ύφεση μετά την παγκοσμιοποίηση. Καθώς οι τεράστιες οικονομίες του πλανήτη εισχωρούν σε μια κρίση η οποία έχει τη δυνατότητα να είναι βαθιά και μακροχρόνια, πελάτες, επιχειρήσεις και οργανισμοί περιορίζουν ολοένα και περισσότερο τις δαπάνες τους κάτι το οποίο τα τελευταία χρόνια γινόταν με ραγδαίους ρυθμούς. Η εμπιστοσύνη των πελατών και των επιχειρηματικών έχει βυθιστεί σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Ακόμα, μαζί με τον οικονομικό κύκλο σταμάτησε την κανονική του δράση και ο πιστωτικός, κάτι το οποίο προδιαθέτει για την έντονη οικονομική επιβράδυνση η οποία είναι η πιο έντονη τουλάχιστον των τελευταίων 50 ετών. Οι πιστωτικοί δίαυλοι σε αρκετά νοικοκυριά αλλά και επιχειρήσεις έχουν σταματήσει σε διεθνές επίπεδο, σε μια εποχή στην οποία η δανειακή επιβάρυνση ιδιωτών αλλά και επιχειρηματιών ήταν και είναι καθοριστική, λόγω του φτηνού χρήματος από την περίοδο του 2001 και μετά.
Η εμπιστοσύνη στις διατραπεζικές αγορές έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο με αυτόν τον τρόπο την παροχή ρευστότητας σε όλα τα επίπεδα αρκετών εθνικών αλλά και διεθνών οικονομιών. Στο συγκεκριμένο δυσχερές περιβάλλον θα πρέπει η βιομηχανία του τουρισμού της χώρας μας, που αποτελεί βασικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας και πάροχος απασχόλησης σε πάρα πολλούς εργαζομένους, να καταφέρει να ανταγωνιστεί από το 2009 μέχρι και σήμερα τους ποιοτικότερους και αρκετά πιο φθηνούς προορισμούς των γειτονικών κρατών.
