Επιτομή:
Η παρούσα εργασία έχει ως αντικείμενο να μελετήσει την πολιτική που ακολουθούν τα μουσεία στην Ελλάδα σχετικά τόσο με την ανάπτυξη και εφαρμογή ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα άτομα με ειδικές ανάγκες όσο και την διερεύνηση της προσβασιμότητας των μουσείων από άτομα με αναπηρία ώστε να εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους στα πολιτιστικά δρώμενα της κοινωνίας. Η θεσμοθέτηση νέας νομοθεσίας η οποία είναι εναρμονιζόμενη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με τα θέματα που αφορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και η σύγχρονη τεχνολογία έχει συμβάλει στην βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών των μουσείων της χώρας μας σε κάθε άτομο της κοινωνίας μας που αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα αναπηρίας, μειώνοντας τον κοινωνικό τους αποκλεισμό από τα δρώμενα της κοινωνίας στην οποία ζουν.
Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε βασίστηκε στην αναζήτηση για την σχετική ελληνική και ξένη βιβλιογραφία όσο και στην εμπειρία από επισκέψεις της ερευνήτριας σε μουσεία της ελληνικής επικράτειας.
Στα τρία κεφάλαια της παρούσας εργασίας επιχείρειται μία ανασκόπηση στο τι είναι μουσείο και την ιστορική του εξέλιξη, την επαφή με το πολιτιστικό παρελθόν μιας κοινωνίας και την ανάπτυξη των πενυαμτικών και καλλιτεχνικ΄ων δεξιοτητων των επισκεπτών, διερευνάται η ευρωαπική πολιτικη ένταξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην πολιτσική ζωή μίας κοινωνίας, καθώς και η παρουσίαση παραδειγμάτων ελληνικών μουσείων που έχουν αναπτύξει εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης των εκθεμάτων από άτομα με ειδικές ανάγκες όπως απτικές διαδρομές.
Η εργασία ολοκληρώνεται με την καταγραφή των γενικών συμπερασμάτων όπως προέκυψαν από την επεξεργασία της παρούσας εργασίας.
