Επιτομή:
Η παρούσα πτυχιακή εργασία συντάχθηκε στα πλαίσια της φοίτησής μας στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδος. Η θεματολογία μας έχει να κάνει με την κοστολογική οργάνωση των Δημόσιων Μονάδων Υγείας στην Ελλάδα και ειδικότερα του Γενικού Νοσοκομείου Αιτωλοακαρνανίας, όπως αυτή επιβάλλεται από το Π.Δ. 146/2003.
Η εργασία μας αποτελείται από έξι κεφάλαια, στο πρώτο γίνεται μια εισαγωγή για τα απανταχού λογιστικά συστήματα που ακολουθεί ή εφαρμόζει ο Δημόσιος Τομέας. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται το Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας και οι δυο νοσηλευτικές μονάδες που το αποτελούν, του Μεσολογγίου και του Αγρινίου. Στο τρίτο κεφάλαιο αποτυπώνονται οι εσωτερικές Διαδικασίες που σχετίζονται με τις Ροές της Κοστολογικής Πληροφορίας. Στο τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται αναλυτικά τα κέντρα κόστους των δύο νοσηλευτικών μονάδων και γίνεται η ταξινόμηση του κόστους σε άμεσο και έμμεσο. Τέλος η εργασία μας κλείνει με τα συμπεράσματα από την έρευνά μας.
Η αναβάθμιση του λογιστικού συστήματος του Δημοσίου Τομέα, αποτέλεσε ένα μεγάλο στοίχημα για την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εφαρμόστηκαν πρακτικές και μεθοδολογίες που έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί χρόνια ή και δεκαετίες πριν.
Το Υπουργείο Υγείας φιλοδοξούσε μέσα από την πλήρη εφαρμογή της λογιστικής του δεδουλευμένου, αρχικά να βάλει μια τάξη στα οικονομικά και να αυξήσει τις πληροφοριακές δυνατότητες του προϋπάρχοντος λογιστικού συστήματος και να λύσει τα χέρια των Διοικήσεων σε ζητήματα Προγραμματισμού, Στρατηγικής και λήψης αποφάσεων.
Οι δυο εξεταζόμενες νοσηλευτικές μονάδες εφαρμόζουν την Activity-based costing (ABC) κατά αυτό τον τρόπο το κόστος διοχετεύεται ομοιόμορφα στις πραγματικές λειτουργίες των νοσοκομείων και τις παρεχόμενες υπηρεσίες σύμφωνα πάντα με την πραγματική λειτουργία και κατανάλωση.
Η εφαρμογή όμως της αναλυτικής λογιστικής στα δυο νοσοκομεία έχει δυο σοβαρές αδυναμίες. Η πρώτη έχει να κάνει με την καταγραφή της ανάλωσης υγειονομικού, φαρμακευτικού ή και λοιπού υλικού από τους ασθενείς. Ενώ η δεύτερη με την υποστελέχωση που πολλές φορές το ιατρικό ή το νοσηλευτικό προσωπικό ενός τμήματος απασχολείται και σε άλλο ή άλλα τμήματα από αυτό που πραγματικά ανήκει. Αυτές οι ώρες απασχόλησης σε άλλο τμήμα, παρόλο που πραγματοποιούνται εντός ωραρίου, δεν καταγράφονται έτσι ώστε το τμήμα υποδοχής να επωμιστεί και το ανάλογο μισθολογικό κόστος.
