Επιτομή:
Στη συγκεκριμένη εργασία γίνεται αναφορά στον τρόπο που η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) συμβάλει στην επίλυση φορολογικών διαφορών, σε υποθέσεις όπου φορολογούμενοι πιστεύουν ότι έχουν αδικηθεί.
Στο 1ο κεφάλαιο, γίνεται μία πρώτη αναφορά στην ΑΑΔΕ. Η σύστασή της, η ανεξαρτησία της από τις διοικητικές αρχές, σε ποιόν έλεγχο υπόκειται και η έδρα της. Τι είδους υπηρεσία είναι, τι είδους αποστολή και τι στόχο έχει.
Στο 2ο κεφάλαιο, αναλύονται είδη και έννοιες φορολογικών παραβάσεων και των προβλεπόμενων κυρώσεων, που έχουν αυτές.
Στο 3ο κεφάλαιο, γίνεται αναφορά στη διαδικασία προσφυγής μιας φορολογικής διαφοράς στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) και στην Ελληνική Δικαιοσύνη, και στα στάδια της προσφυγής αυτής.
Σε πρώτο στάδιο, άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, με αίτημα επανεξέτασης.
Σε δεύτερο στάδιο και στην περίπτωση όπου η ενδικοφανής προφυγή δεν γίνει δεκτή, τότε προσφυγή στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Ο πολίτης μαζί με την προσφυγή, μπορεί να υποβάλλει και αίτημα αναστολής.
Σε τρίτο στάδιο, έφεση. Σε περίπτωση που ο πολίτης δεν ικανοποιηθεί από τη πρωτόδικη απόφαση της διοικητικής δικαιοσύνης, δύναται να καταθέσει έφεση κατά της εν λόγω απόφασης.
Στη συνέχεια του συγκεκριμένου κεφαλαίου, γίνεται παράθεση παραδειγμάτων από τη νομολογία, όπως δικαστική απόφαση και αποφάσεις της ΔΕΔ.
Τέλος στο 4ο κεφάλαιο, το συμπέρασμα είναι ότι, η Διεύθυνση Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών (ΔΕΔ), είναι το αρμόδιο τμήμα της ΑΑΔΕ, όπου ο φορολογούμενος μπορεί να προσφύγει λόγω φορολογικών διαφορών, με την άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής. Όμως το στάδιο της ενδικοφανούς προσφυγής, συμβάλλει μεν στην αποσυμφόρηση των δικαστηρίων, συνεπάγεται όμως για τον φορολογούμενο επιπλέον έξοδα και απώλεια χρόνου, σε περίπτωση μη δικαίωσης του από την ΑΑΔΕ.
