Επιτομή:
Ο κλάδος των τροφίμων στην ελληνική οικονομία είναι αυτός που θα ασχοληθούμε στην επιμέρους εργασία. Αποτελεί αξιοθαύμαστο ότι σε μια χώρα, της οποίας η οικονομία μέχρι προσφάτως υπήρξε κατ’ εξοχήν αγροτική, η βιομηχανική ανάπτυξη θα ήταν αναμενόμενη. Στο πρώτο κεφάλαιο τονίζουμε την παραγωγή και την διατροφική συνήθεια του Έλληνα και το πως εξελίχθηκε στην πορεία. Η οικονομία για την βιομηχανική ανάπτυξη διετέλεσε καταλύτη στην πορεία της Ελλάδος την περίοδο του 19ου και 20ου αιώνα όπου αναφέρω την πορεία της οικονομίας στο δεύτερο κεφάλαιο. Την θεωρώ σημαντική περίοδο γιατί άρχισε να διαμορφώνεται η υποδομή της εκβιομηχάνισης του τόπου. Η ολοκλήρωσή της εκβιομηχάνισης ολοκληρώθηκε μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο διαγράφοντας μέχρι σήμερα εντυπωσιακή πορεία παρόλες τις μεταβολές που έγιναν. Πολλες νέες βιομηχανίες τροφίμων δημιουργήθηκαν, με τις οποιες τις πιο σημαντικες κατα την γνώμη μου αναφέρω στο τρίτο κεφάλαιο. Είναι λογικό, η εξέλιξη της πρωτογενούς παραγωγής και οι καταναλωτικές συνήθειες να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του κλάδου. Άλλα χαρκτηριστικά του κλάδου είναι πως οι πρώτες ύλες που διαχειρίζεται είναι κυρίως πρωτογενή αγροτικά προϊόντα όπου η παραγωγή τους μπορεί να επηρεαστεί από την εποχικότητα και από τυχαία φαινόμενα (πχ καιρικά), επίσης ο τόπος παραγωγής συνήθως είναι μακριά από τις βιομηχανικές μονάδες και για αυτό πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο χρόνο και στις συνθήκες διατήρησης κατά τη μεταφορά όπως επίσης και πριν οδηγηθούν προς κατανάλωση. Στο τελευταιο κεφάλαιο αναφέρω επιμέρους θέματα που στιγμάτισαν την ελληνική οικονομία προσφάτως σχεδόν (ελληνική κρίση) και άλλα χαρακτηριστηκά της.
